Ang pakikipag-komunika sa isang taong may demensya

60 porsyento ng mga taong may mga problema sa alaala na may kaugnayan sa demensya ay nawawala sa isang punto ng kanilang buhay

Para sa karamihan, ang pagkawala ay nangyayari nang walang babala. Ang pamilyar na paligid ay bigla na lamang nagiging bago para sa kanila. Sila ay naliligaw at nahihirapang matunton ang daan pauwi.

Ang pagkawala ay hindi lamang nakakabalisa. Ito ay mapanganib. Kalahati ng mga may demensya na nawawala ng 24 oras ay kadalasang malubhang nasasaktan o namamatay.

Kaya napakahalagang makapag-alok tayo ng tulong tuwing may nakakasalubong tayong tila nawawala o nalilito at makapaghanda ang kanilang mga pamilya.

Alamin ang mga senyales

Maaaring ang tao ay:

Hindi nakasuot ng damit na naaangkop sa panahon
Nakatayo nang walang imik, palinga-linga nang matagal sa kanilang paligid
Palakad-lakad sa iisang puwesto na tila hindi mapakali
Mukhang nalilito o natataranta
Paulit-ulit na binabanggit ang iisang tanong o pahayag sa loob ng maikling sandali

Alamin ang mga dapat sabihin

Magsalita nang mabagal at malumanay.
Ang pagsasalita nang malakas ay maaaring magpahiwatig ng galit. Huwag agad ipalagay na ang tao ay may problema sa pandinig.
Gumamit ng mga maiikli at simpleng salita.
Gumamit ng mga tanong na kayang sagutin ng “oo” at “hindi”.
Magtanong nang paisa-isa, magbigay ng sapat na oras para sumagot. Kung kinakailangan, ulitin ang tanong gamit ang eksaktong mga pananalita.
Ang mga taong may demensya ay maaaring maintindihan ang tanong nang paisa-isang bahagi lamang.

Alamin ang mga dapat gawin

Lapitan ang tao mula sa harapan.
Magpakilala at ipaliwanag kung bakit mo siya nilapitan.
Manatiling kalmado.
Kumilos nang dahan-dahan. Tingnan ang tao sa mata.
Iwasang makipagtalo.
Iwasan ang pagwawasto o ang tinatawag nating “reality check”.
Tumawag sa mga pulis (911) para matulungan ang taong makauwi nang ligtas.
Samahan ang tao sa paghihintay hanggang sa makarating ang mga pulis.

Kapag nakakita ka ng isang taong may demensya na nawawala